Cape Town

Vrijdag 20 augustus
Met de wekker om 03.00 uur was het een kort nachtje. Aankleden en nog net tijd voor een kopje koffie voordat pa en Huug om 03.30 op de stoep staan. Onze auto is helemaal vol, dus de laatste koffer gaat bij Huug in de auto en dan zijn we onderweg; vier en een halve week Zuid Afrika! Ondanks dat we in alle vroegte op Schiphol zijn, is het al erg druk. De rij wordt steeds langer, maar dat komt vooral omdat de balie nog niet open is. De douane controleert streng, zelfs de internationale geboortebewijzen van de jongens worden zorgvuldig bekeken (zo blij dat we die nog tijdig hebben geregeld). Een luxe koffie en chocolademelk en dan is het tijd om in te stappen.
Eerste stop is Charles de Gaulle, vanuit daar gaan we door naar Kaapstad. Gelukkig hoeven we op Parijs niet lang te wachten en, na weer een check op de geboortebewijzen van de kinderen, kunnen we instappen in het Air France vliegtuig naar de winter. Een vlucht van 11 uur en 40 minuten. De stoelen zitten prima, het scherm geeft wat afleiding en we krijgen aan het begin en het einde van de vlucht een maaltijd. Tussendoor gaat het licht uit, hoewel het midden op de dag is. Het is blijkbaar de bedoeling dat we de bemanning wat rust gunnen. Ik slaap bij Niek op schoot, daarna Niek bij mij. Kris en Wouter hangen tegen elkaar aan en Marcel zit naast een flinke Afrikaanse dame. Geen strategische keuze van hem. Wouter vindt het vliegtuig eten maar niets en houdt, zonder dat ik het door heb, de zak met drop tussen hem en Kris in. Het duurt lang, maar om 21.40 landden we op Cape Town. Alle koffers komen gelukkig van de band gerold, maar de auto gaat wat minder voorspoedig. We krijgen een grote bak waarvan de achterbak waarvan het achterslot kapot is. Nee, zegt het mannetje, die kan dus niet op slot. Goede conclusie, maar natuurlijk niet acceptabel. Er is gelukkig een andere auto beschikbaar. Precies dezelfde, maar waarvan het slot beter werkt. Die was eigenlijk al voor iemand anders, de volgende dag, maar wellicht krijgt hij onze auto wel en is hij iets minder scherp met controleren. Vooral het papierwerk kost veel tijd, pas om 01.00 uur komen we bij Milton Logde aan. Voordeel is wel dat er weinig verkeer op de weg was en dat Marcel zo rustig kon wennen aan het links rijden. De logde ziet er goed uit, de kamer is super. Een tweepersoonsbed, een stapelbed en een bed, nog hoger, bovenop de badkamer. Koffers uitladen en dan heerlijk slapen.

Zaterdag
Wat ons direct opvalt, is het verzoek om water te besparen. Op het vliegveld werd het aan alle kanten gecommuniceerd en ook op onze badkamer staat het aangeplakt: Cape Town heeft een gebrek aan water, dus gebruik elke druppel zorgvuldig. Geen auto's wassen, geen tuinen sproeien, kort (2 min) douchen en de wc niet doortrekken als het niet hoeft -> if it's yellow, it's mellow. Het ontbijt in de lodge is simpel, maar helemaal prima. Broodjes, kaas, worst, pasta, yoghurt, musli en schoongemaakt fruit. Voor de liefhebbers wordt er een eitje gemaakt. Klein ontbijtkamertje, met plek voor 12 personen, maar gemoedelijk en met vriendelijke medewerkers. Ze praten Engels tegen ons en we horen Engels op de radio, alleen onderling horen we soms wat Afrikaans. Jammer, want het is een leuke taal om naar te luisteren. Eerst moeten we nog wat papieren voor de auto in orde maken om er de grens mee over te mogen naar Swaziland en Leshoto. Dan gaan we naar de Makro om de rest van de campingspullen te halen. Tussendoor komen we in de binnenstad en over een marktje. Aan de ene kant kleurrijk, aan de andere kant zien we ook Dan is er nog net tijd om een volle ronde te maken met de hop-on-hop-off bus. Daarmee komen we al bij de parkeerplaats van de tafelberg. Mooi uitzicht! En we rijden een heel stuk langs de kust, ook niet verkeerd. Bij Waterfront stappen we weer uit en gaan we een gezellig uitgaansgebied in. Toeristen, muziek, winkeltjes aan een fraaie haven. We kiezen een pizzeria uit om wat te eten. We hebben een prachtig uitzicht op de haven en zien het donker worden. Het duurt lang voordat we de pizza krijgen. Marcel heeft trek, maar de andere mannen hebben honger, want kindjes in Afrika, díe hebben pas honger ;). Na de pizza gaan we terug naar de Lodge. We kletsen met een Nederlandse man die net z'n reis achter de rug heeft, totdat de buurtjes er last van krijgen omdat ze willen slapen.

Zondag
De tocht naar Robben eiland staat geboekt voor 13.00 uur. Zo midden op de dag is niet ideaal, maar er was geen andere mogelijkheid. We staan vroeg op om zo nog tijd te hebben om met de kabelbaan de Tafelberg op te gaan. Helaas staat er te veel wind en gaan de kabels niet omhoog. Lopend omhoog wordt met deze wind ook niet aangeraden. We gaan terug naar het centrum en besluiten om een boottochtje door de haven te maken. Kicken, de zeehondjes liggen rondom de boot kunstjes te doen. Alsof ze hiervoor speciaal getraind zijn. Na de tocht gaan we naar Boo-kaap, een gebied waar de Joodse politieke strijders hebben gewoond. De vroegere slaven moesten zo onzichtbaar mogelijk zijn en mochten geen kleur dragen of hun woningen in een kleur verven. Als reactie daarop zijn de woningen in Boo-kaap gekleurd in alle kleuren van de regenboog. Prachtig, vooral met verhaal er achter. Gezien de tijd durven we het niet aan om lopend terug te gaan en laten we ons met de taxi terug brengen. De jongens vertellen dat het de allereerste keer is dat ze in een taxi zitten. Voordat we op de boot mogen naar Robbeneiland is er weer volledige controle. Let op: pistolen mogen niet mee aan boord. Na de half uurtje over het water, worden we met de hele groep toeristen in een bus gezet. We maken een tour over het eiland, waarbij we ondertussen uitleg krijgen van een gids. Die vertelt over het verleden als lepra eiland, de gevangenis voor zware criminelen en later de gevangenis voor politieke gevangenen. Zonder uitzondering zwarte mannen, die zwaar bewaakt werden door witte mannen. Overdag moesten ze stenen hakken, maaltijden waren beperkt. Gevangenen zijn in honger staking gegaan om het eten te verbeteren. Daarna gingen we de gevangenis in en werden rondgeleid door een man die er 8 jaar gevangen had gezeten. We zagen de binnenplaats waar Mandela mocht luchten en zagen z'n cel waar hij 16 uur van de dag moest doorbrengen. Deze groep politieke leiders mocht zich mengen met de andere (lagere) gevangenen, omdat ze bang waren voor het overbrengen van de denkbeelden. Mandela heeft er 18 jaar gezeten en in z'n laatste jaren een boek geschreven: 'long walk to freedom'. De manuscripten zijn de gevangenis uit gesmokkeld en openbaar gemaakt. Dat heeft ervoor gezorgd dat Mandela werd overgeplaatst naar een andere, meer humane, gevangenis. Pas later is hij vrijgelaten en heeft alsnog de denkbeelden van vrijheid en gelijkheid kunnen verspreiden en uitvoeren. Indrukwekkend!
Toen we terug kwamen, ging de zon al bijna onder. We zijn naar Signal Hill gereden om daar de zonsondergang over stad te zien. We waren niet de enigen. Tegen de tijd dat we boven kwamen, was de zon al bijna onder. Vanuit de file zijn we uitgestapt om te kijken en foto's te maken, dus toch gezien wat we wilden zien. Het uitzicht op Cape Town is fantastisch, zeker omdat we nu ook meer herkennen van wat we zien. In Waterfront gaan we een rondje in het grote reuzenrad. en daarna vinden we een gezellig tentje waar een goed bandje speelt. We zingen veel nummers mee en Kris en ik dansen zelfs even. Ze serveren seafood en burgers, het smaakt weer prima. Dan op naar de kamer voor een laatste kopje koffie en ons laatste nachtje in Cape Town.

Maandag
Vanaf vandaag is de kabelbaan van de Tafelberg in maintenance en, los van de wind, we hebben geen tijd meer om de tocht van 3 uur naar boven te maken. Lion's Head is een goed alternatief. Een flinke klim van een uur omhoog (669  meter) en dan rondom uitzicht. En daarmee nog mooier uitzicht dan van de Tafelberg, volgens kenners. Het is een heerlijke tocht, veel klimmen en klauteren over stevige rotsen. Aan één kant van de berg is de wind erg hard en daar bespreken we dat we stoppen als we bang zijn dat Kris weg geblazen kan worden (want hekjes langs de randen zijn natuurlijk niet aanwezig). Het verdere deel van de tocht gaat echter langs de andere kant van de berg, zodat we snel uit de wind zijn. Trapsgewijs gaan we omhoog, de stappen zijn flink, soms wel meer dan een meter. Voor degenen met soepele kleding geen probleem, maar voor een stevige korte broek, zoals Marcel die aan heeft, zijn de stappen te groot. Marcel scheurt dus ook genadeloos uit z'n broek, een centimeter of 20 :). Bovenop is het uitzicht inderdaad fantastisch!! Wel weer veel wind, maar absoluut de moeite waard. Je kunt heel goed zien hoe Cape Town om de bergen (Tafelberg, Signal Hill en Lion's Head) heen is gebouwd. We dalen af, betalen de parkeerwachter z'n Rands voor de oppas op de auto en dan rijden we Cape Town uit. Een uur zuidelijker zit Simon's Town met Boulders Beach, het strand dat bekend staat om de pinguins. We gaan niet naar het drukke deel, maar gaan een paar honderd meter verder het strand op. Hier geen toeristen, geen hekken, niet betalen, maar wel pinguins. Meteen bij binnenkomst al, op het zand een stelletje, waarbij de ene pinguin steeds lijkt te kletsen tegen de andere. Marcel lacht en zegt wel te weten wie het vrouwtje is. Verderop rotsen met nog meer pinguins. Ik kan dichtbij komen om een foto te maken. Opeens komt de pignuin op me af lopen en en ik moet een stapje achteruit doen om te zorgen dat hij niet over m'n schoenen heen schuivelt -> kicken! Ik blijk vlak voor z'n holletje te staan, want hij verdwijnt de bosjes in. Vanuit het water klimmen een aantal pinguins op de rotsen en plonsen er van de andere kant weer vanaf. Schattig om te zien hoe ze lopen en springen. Met zwemmen zijn ze heel behendig en snel. Unieke ervaring.
Onderweg naar de camping komen we op verschillende plekken sloppenwijken tegen. Confronterend om de grote dorpen te zien van kleine hutjes van golfplaten. Ook dat is natuurlijk Afrika.
De nieuwe camping zit in Nationaal Park Bontebok. De hekken gaan daarom om 18.00 uur dicht, dan moeten we dus binnen zijn. Het wordt een race tegen de klok, hoewel we bij vertrek een half uur speling hadden op de navigatie. Wij zitten niet lekker, maar als Niek vraagt hoe lang het nog is (nog 10 minuten) en hoe laat het is (10 voor 6), zegt hij: 'perfect'. Lekker positief. Tja, zo kun je het ook zien. We zijn inderdaad een paar minuten voor 6 uur binnen en halen voor 4900 rand direct een WildCard om de Nationale Parken binnen te mogen. Best prijzig, want dat is toch zo'n 318 euro. De camping is op één tent na helemaal leeg, heerlijk. We zetten de tent op in het licht van de autolampen. Niek kookt rijst met groente uit blik. Smaakt prima. Het is stil op de camping, we horen alleen allerlei bijzondere vogels. Heerlijk om daarbij in slaap te vallen.