Oudtshoorn

27 juli 2018 - Oudtshoorn, Zuid-Afrika

Donderdag 26 juli
De volgende ochtend is de tent nog nat. Met handdoeken proberen we wat te drogen, maar volledig droog krijgen we hem niet ingepakt. We ontbijten in het zonnetje en breken dan weer af. De laadruimte in de auto is gigantisch, daarom hoeven we niet strak in te pakken. En juist daardoor gaat het rommelig, niet effectief en duurt het lang. De rit naar camping Kleinplaas in Oudtshoorn is niet lang en onderweg is er nog tijd om Mosselbaai aan te doen. We eten op de rotsen, maar verder is er in het stadje niet veel te zien, doorrijden dus maar. Rond een uur of 4 zijn we in Oudtshoorn. Ook hier weer een bijna lege camping, dus we zoeken een mooi plekje uit. Niek en Wouter duiken nog even in het zwembad, maar gaan dan voetballen op het grote veld achter de tent. Er staat macaroni op het menu en de avond brengen we door in het washok. De droger heeft maar één stand en blijkt erg heet te staan. Gekreukt komt de was uit de machine, hopelijk is er niet te veel gekrompen. Met het kacheltje aan, zitten we daarna nog even in de tent. Lekker warm! Ik denk nog even terug aan de hutjes in de sloppenwijken en hoop dat ze ook daar een extra deken hebben tegen de kou om de kinderen warm te houden. 

Vrijdag 27 juli
De jongens mogen uitslapen, terwijl wij alvast buiten in het zonnetje koffie drinken. Als iedereen de tent is uitgejaagd en aangekleed, vertrekken we naar een sparretje om ontbijt te halen. We parkeren de auto en een willekeurig mannetje (niet van een parkeerwacht) geeft aan dat hij goed op onze auto zal passen. Tuurlijk, beter een paar rand betalen voor oppas, dan een leeg geroofde auto. In de winkel halen de mannen een saucijzenbroodje. Niet verkeerd als start van het ontbijt. Onze auto-oppasser wil wel een hap van Niek's broodje, maar dat doen we maar niet. Na het ontbijt gaan we naar de Cango Ostrigh Farm; een struisvogelboerderij. Samen met een paar Belgen krijgen we een rondleiding van een grappige man. Hij vertelt in het Afrikaans, dus extra leuk. We leren dan de mannetjes zwart zijn en de vrouwtjes bruin, dat een ei wel 160 kilo kan dragen en da het er 42 dagen over doet om uit te komen. Daarna mogen we de struisvogels voeren en aaien. Best spannend, ze zien er indrukwekkend uit en hebben een grote bek. Met het voeren happen ze af en toe een vinger mee, maar toch doet dat geen pijn. Helemaal kicken als de mannen met een bak met voer voor hun borst achteruit naar de struisvogels lopen en het voor over achter hun hoofd langs weggepikt wordt. Een 'nekmassage' noemt de gids dat.  
Na de struisvogelfarm zijn we de Swartberg Pass gaan rijden. Een avontuurlijke route van 24 kilometer door de bergen. De Pass is in 1888 gemaakt met behulp van 220 dwangarbeiders. Als we aan de tocht beginnen, zien we aan 2 kanten van de weg bavianen zitten. Ze lopen rustig weg als wij aan komen rijden, zo zien we dat deze groep uit zeker 70 apen bestaat. Wat een ervaring! De rit slingert omhoog, door smalle slechte wegen. We zetten de auto op de 4x4 stand. Al slingerend gaan we de donkere wolken in, totdat we een zicht hebben van nog geen 10 meter en de ruitenwissers aan gaan voor het vocht. Naar beneden rijden we de zon weer in. We komen langs een rotsformatie met prachtige verticale aardlagen. Jaren geleden is de grond hier gebarsten en zijn de aardlagen omhoog geduwd. Het levert een mooi kunstwerk op. In een dorpje aan de andere kant van de berg kopen we lunch en dan beginnen we aan de terugweg. Bij een prachtig uitzichtpunt langs de weg gaan we eten. Het is winderig en koud en binnen de kortste keren trekt het dicht. We eten dus maar snel door. 's Avonds gaan we uiteten in Oudtshoorn: struisvogels burgers en struisvogelfilet. De filet was heerlijk mals, maar de burgers waren wat taai. Er speelt een Zuid Afrikaan met een donkere stem onbekende liedjes. We blijven lang zitten. Deels omdat het leuk is en deels omdat het alternatief is dat we in de koude tent zitten. Dus we bestellen nog een kopje thee. Als we wegrijden, stappen we voor de zoveelste keer aan de verkeerde kant in. Dat went nog niet..

Foto’s

1 Reactie

  1. Gerard:
    1 augustus 2018
    Haha, hadden jullie inspiratie gekregen van de etende struisvogels? Super leuk om het filmpje met Niek te zien! Dat Afrikaans went snel he, leuk om je zo ver van huis toch redelijk makkelijk verstaanbaar te maken in de locale taal.