Addo

maandag 30  juli

De wekker staat om 8 uur. De zon schijnt en de tent is droog. We nemen afscheid van de vriendelijke campingbeheerders en ontbijten bij de biologische farm aan de overkant. De jongens hebben pannenkoeken en wij ontbijten met toast met jam en kaas. Vlak achter ons eten de koeien hooi, heerlijk landelijk. Een tussenstop op port Elisabeth gebruiken we om bij Bidvest de navigatie om te ruilen voor een nieuwe exemplaar dat coordinaten pakt en om veel boodschappen te doen. In Addo is namelijk niet veel te krijgen. We krijgen een knoop in onze maag als we de enorme wijk zien met hutjes, waar huisnummers op geschilderd staan (nummer 932 staat in m'n geheugen gegrift). Geen electriciteitspalen deze keer, wel een veld met enorm veel (plastic) afval voor de wijk. Dat is onbegrijpelijk. Hoe kan het zijn dat, als je zo moet leven, dat je je omgeving dan zó enorm vervuild?
Onderweg staan er talloze mensen met geld in hun hand, te vragen om een lift. Het blijkt hier overigens heel normaal om langs de weg te lopen, terwijl de auto’s met 120 km links en rechts langs je scheuren. Er wordt veel aan de weg gewerkt. Wegwerkzaamheden worden aangekondigd door mensen die met rode vlaggen staan te zwaaien. Het zal je baan maar zijn.. Onderweg naar Addo zien we hoe wegwerkers steentjes van de weg af vegen met takken. Het is toch echt een andere wereld. Vandaag is het warm. In de auto gaan eerst de vesten uit, en dan de T-shirts. Uiteindelijk zitten de jongens alleen in hun hemden achterin. We rijden nog steeds op de garden route, maar zien niet zo goed waarom deze zo bijzonder moet zijn. Of zijn we al te veel gewend?

Addo voelt meteen goed. Niet te groot en toeristisch, met ruime campingplaatsen en het is gezellig dat de camping half gevuld is. We zetten alleen de buitenkant op de kiezelsteentjes neer en doen het kacheltje aan zodat de tent kan drogen. Wouter en Kris klimmen de klimboom in en om hun heen klimmen binnen de kortste keren 4 andere aapjes. Super schattig! We weten nu wel meteen, door de rondleiding in Monkeyland, dat we goed op onze spullen moeten letten. Het park sluit om 6 uur. We gaan het park nog een uurtje in. Binnen 5 minuten zien we de eerste olifanten, kicken! We horen ze luid grommen, maar later horen we gelukkig ook het verwachte trompetter geschal. Verder zien we zebra’s, struisvogels en een groot hert. Missie geslaagd! Bij het kampvuur spelen we voor de zoveelste keer 30 seconds en trekken we een zak met een onbekend Afrikaans smaakje open.
 

dinsdag 31 juli

Waar je wakker hoop te worden door het gebrul van leeuwen, worden wij abrupt uit onze slaap getrokken door een helikopter die een toeristische vlucht maakt. Achter ons loopt een spoorlijn waar zo af en toe een goederentrein overheen dondert. We ontbijten in de zon met yoghurt en gaan dan het park in. Op het bord zien we waar het meeste wild is gespot en die rouute gaan wij ook volgen. Het word een fantastische rit. De olifanten, zebra's en buffels staan vlak naast ons en steken voor ons de weg over. Op een paar plekken mogen we de auto uit. Als we daar kijken naar olfianten die drinken uit een meertje, zegt Niek exact aan hoe het is: 'vet onwerkelijk'. Je ziet dat de olfianten 'oude' beesten zijn en het lijkt alsof we miljoenen jaren terug in de tijd kijken. De kleintjes zijn schattig en eentje doet ons denken aan Jungle book: dwars tussen de kudde door rennen, niet drinken als de rest drinkt en als de kudde wegloopt snel nog door opa naar het water gestuurd worden. Verderop liggen zebra's te spelen in het zand. Twee vogels spelen met elkaar, waarbij de ene het springtouw is en de andere er steeds overheen springt. We zien een reuzen schildpad, die z'n schild is verloren en compleet wit is. Aan de kant van de weg liggen botten en schedels en we zien dieen die de helft van hun gewei verloren zijn in een gevecht. Het is warm en 's middags gaan de jongens zwemmen. Het zwembad is koud, maar bikkel Kris laat zich uitdagen om 16 baantjes te zwemmen. Vlak voor zonsondergang gaan we nog een uurtje terug het park in en dan zien we een jakhals. Geen leeuw, maar dat proberen we morgenochtend vroeg nogmaals.

Woensdag 1 augustus

Om half 7 staat de wekker en 5 minuten later zitten we in de auto. Marcel heeft z'n jacht-hoed op, maar dat helpt niet, geen leeuw in Addo voor ons. Geen probleem, we kijken onze ogen uit aan al het andere wild en de vele bijzondere vogeltjes. In de middag evven rust op de camping, heerlijk in het zonnetje wat lezen. Als we 's avonds terug gaan, doen we ons laatste rondje door het park. We rijden weer onze vaste ronde. De andere wegen liggen toch wat hoger en daar is veel minder te zien. Altid wel een kudu, met een prachtig gedraaid gewei, en zweintjes die we Pumba noemen, uit de Lion King. We zien hoe een olifantje drinkt bij z'n moeder, hoe de rest bergen met prikkeltakken naar binnenwerkt met z'n sluf. Een papa olifant sjokt vlak langs de auto; z'n slfuf en z'n piemel hannge bijna tot op de grond, wauw! De zon gaat rood onder en zorgt voor prachtige plaatjes. Eem olifant kijkt wat boos als hij wil oversteken en Marcel de auto voor z'n doorgang neerzet, zodat ik een mooie foto kan maken met het ondergaand zonnetje op de achtergrond.