Bonte Bok National Park

Dinsdag 24 juli
De camping ziet er prachtig uit. Prachtige cactussen met oranje bloemen kleuren het veld. We hebben alle ruimte en zoeken een plekje in de zon voor een relaxt ontbijt. Geen uitgebreid programma voor vandaag. We gaan het Bontebok park bekijken en moeten nog wat boodschapjes doen. Onder de braai, naast de tent, zit een schildpad van een centimeter of 15 á 20 nieuwsgierig naar ons te kijken. Als we té dichtbij komen, dan kruipt ie in z'n schild en trekt zich weer terug onder de struiken. Wat een warm welkom op het park! Bij de parkeerplaats van de trail die we willen lopen, zien we direct al 4 bontebokken staan. Prachtige beesten; donker en licht bruin, met witte neuzen en staarten. De grote horens zijn gestreept en gedraaid, echt een blikvanger. Zo groot als een paard, dus indrukwekkende beesten. Tijdens de trail zien we overal termiet bergen, allemaal leeg gelukkig. Geen verder wildlife, maar bijzondere planten maken de tocht de moeite waard. Met de auto maken we een grotere ronde. Op een gegeven moment zien we weer bontebokken en een flinke schildpad (zeker wel 30 cm) op de weg staan. De bontebok loopt naar de schildpad toe en lijkt hem met z'n neus een duwtje te geven: opschieten joh, er wil een auto langs. We stappen uit en staan dicht naast de schildpad. Wouter wil aaien, maar dat doen we maar niet, we storen het beest niet verder. In het dorp halen we nog een extra deken, want de deken van de kinders is niet groot genoeg om ze alle drie goed te bedekken. Op de camping voetballen de jongens op het veldje voor ons. De pret duurt niet lang, want door de scherpe lange stekels, is de bal binnen de korste keren lek. Overdag lopen we in korte broek, maar in de avond wordt het koud. Zeker als het helder is. De plaats Swellendam is niet veel bijzonders, maar we kunnen al onze boodschappen daar halen (zelfs een nieuwe soepele korte broek voor Marcel) en halen bij het Sparretje een luxe lunch van soep, yoghurtjes en fruit. In de avond maken we een vuurtje en genieten we van vogeltjes die het geluid van een startmotor nadoen en met de auto achteruit gaan rijden. De sterrenhemel is anders dan thuis. Even lijkt het erop dat we de Grote Beer zien, maar dan op z'n kop, maar nee, het is allemaal echt onbekend. Zelfs de maan ziet er raar uit als alleen het onderste deel zichtbaar is. 

Woensdag 25 juli
Vandaag vroeg op, want er staat een tocht naar Hermanus op het programma. Een flink eind rijden, maar het is een super goede plek om walvissen te zien, dus hopelijk de moeite waard. Tussen de navigatie van de auto en de online maps via Marcel's telefoon zit een uur reistijd verschil. Op een tocht van 2 uur (of 3 uur) is dat enorm. Eén van de twee is niet betrouwbaar en we moeten nog maar zien welke. We ontbijten in de auto en zijn om kwart over 10 in Hermanus. Aan de kust zien we direct grote marmot-achtige beesten. Ze heten Klip Dassies, zijn niet schuw en leuk om naar te kijken. De walvissen komen ons echter niet tegemoet springen en daaromm vragen we in het dorp naar een mogelijkheid om met een boot de zee op te gaan. De eerst volgende tocht is om 12 uur. Dat komt prima uit en we besluiten om mee te gaan. We vinden een plek op het bovendek. Hoewel er flinke golven zijn, is het niet koud en voelen we weinig wind. Het lijkt al snel of we wildlife zien, maar de eerste kilometers zijn het alleen maar planten die boven het water uit groeien. En dan toch, de eerste zeehondjes. Ook hier doen ze kunstjes voor ons. Na een half uur vragen komen we 2x een grote walvis tegen; een zuidkaap. Degene die we volgen heeft een klein kalf bij zicht. We zien het beest spuiten en steeds iets meer of minder boven komen. Wat een joekel! Het beest is wel een meter of 14 groot. Een groep zeehondjes dartelt rond de boot, hoe bijzonder! Tevreden komen we een paar uur later weer in de haven aan. Tijd om wat te drinken, is er niet. Het hek van Bontebok park sluit om 18.00 uur en dan moeten we dus binnen zijn. Weer zitten we enigszins gestresst in de auto, zeker als we voor road maintenance zeker 10 minuten voor een rood stoplicht moeten wachten. Aso's in de auto voor ons gooien intussen het ene afval na het andere uit het raam. Ook dat frustreert. Als we eindelijk door mogen rijden, rijdt er een vrachtwagen voorop, die zo zwaar is dat hij amper de bergen op komt. Voordat we aan de beurt zijn om die in te halen.. Hoe dan ook, om kwart voor zes melden we ons bij de poort. Ruim gehaald. Toch zijn campings waar je op tijd binnen moet zijn niets voor ons, dat hebben we al gezien. We eten chilibonen en zitten daarna weer bij het vuur. Even heeft het geregend, maar gelukkig is het de rest van de avond droog. De volgende dag inpakken, dus hopelijk krijgen we de tent droog mee.