Glacier en Waterton

Met 2 uur zijn we bij de westelijke ingang van Glacier. Om bij onze camping te komen moeten we het hele park over, via de Going to the Sun road. Het is een prachtige route en we nemen alle tijd. In Glacier zijn de meertjes blauw, de bergen hoog en zien we sneeuw liggen. Het aantal gletsjers in het park neemt snel af. Zo rond 2030 verwachten ze dat de diepe ijs- en sneeuwvelden helemaal zijn verdwenen. We stoppen verschillende keren; spelen aan een meer, een wandeling door het bos en genieten van het uitzicht. Als wij bij een uitzichtpunt staan te kijken, zegt de man naast ons dat er beneden een beer loopt. Wat een toeval; die beer pakken we meteen mee. Het is al laat in de middag als we bij de camping aankomen. We staan op 1 mile bij de ingang van het park vandaan, maar doordat we niet in het park zitten, hoeven de spullen niet beerveilig opgeborgen te worden. De camping heeft verder weer een prima zwembad. De jongens nemen meteen een duik, terwijl wij de tent opzetten. Als we de picknick tafel verzetten en de auto aan de overkant neerzetten, past de tent net. Sommige tentstokken waren al wat slecht, maar bij het opzetten breekt er eentje door de tent heen. Meteen maar repareren dus. Met het ijzerzaagje probeert Marcel de reserve stokken te zagen, maar het zaagblad blijkt te bod. Het ijzerzaagje kostte bijna niets, maar dan heb je dus ook niets. Bij de receptie goede spullen geleend en toen was het zo weer gefixt. Intussen is het eten klaar. We beginnen buiten,, maar halverwege de nasi vluchten we voor de regen naar binnen. Later proberen we nog een kampvuur, maar het hout is al te nat geworden. Meer dan een rookpot wordt het niet..

De volgende morgen regent het. We blijven lekker liggen en komen pas om 10 uur ons bed uit, als het net weer droog geworden is. We gaan naar Many Glaciers en wandelen een stuk door het bos naar een waterval. Onderweg komen we mevrouw en meneer Moose tegen, ze recreëren in het meertje. Vooral het mannetje ziet er indrukwekkend uit. Op de terugweg regent het af en toe een beetje en in de verte horen we onweer. Kris vraagt zich bezorgd af of er nu geen bosbrand kan komen, maar is snel gerustgesteld als we vertellen dat die kans heel klein is. Onze kleine wildlife zoeker vind op een paar meter van het pad nog een kleintje en moeder moose; spannend dichtbij. Later in de middag lopen we een prachtige route naar Hidden Creek. De zon gaat onder en schijnt prachtig op de bergen. Als we sneeuw tegen komen, maken de jongens een klein balletje om mee te gooien. We willen ook nog wat laten liggen voor alle 20.000 gezinnen achter ons, dus ze mogen geen sneeuwbal gevecht houden. De trails in Glacier hebben wat weg van de avondvierdaagse; altijd mensen voor en achter je. We komen bijna geen Nederlanders tegen, dat is dan weer fijn. Op de terugweg zien we op de weg een steen van 30x30 centimeter op de weg vlak voor ons liggen. Het is van de rots gevallen en heeft een behoorlijke put in de weg gemaakt. Hij is gestuiterd ook, want daarnaast zit ook een flink gat in de weg. Vallende stenen; er wordt voor gewaarschuwd, maar je zult hem maar op de auto krijgen.. Marcel tilt de steen naar de kant van de weg, zodat anderen er geen last van hebben. We denken in de rij te komen voor wegwerkzaamheden, maar er blijkt een beer aan de kant van de weg te zitten. Best dichtbij. We komen er alleen wat laat achter, als de beer al bijna achter de bosjes verdwijnt. Het is al laat als we stoppen bij de Mexicaan op de hoek naast de camping. Lekker gegeten!

De volgende dag op tijd naar Waterton; het bovenste stukje van Glacier. De lucht is strak blauw en de bergen en meren geven een prachtig plaatje. Een deel van het park is prairie, de rest bergen. Doordat er geen overgang is, geeft het een apart effect. We maken een klim van 200 meter om naar een uitzichtpunt te komen. Voor de mopperende tiener is elke trail te lang, maar het uitzicht was absoluut de moeite waard. Om ons heen lopen talloze chipmunks, vlak voor en achter ons langs. Het zijn nieuwsgierige beestjes; leuk. Later gaan we naar Redrock, een riviertje door rode stenen. De kinderen lopen er op hun blote voeten doorheen, Kris valt en is kleddernat. Een volgende stop is een meertje waar de jongens in lopen en Niek in zwemt. Dapper hoor, want het water is best koud. Op de achtergrond ligt er een flinke plak sneeuw; bijzonder! Vanuit de auto zien we in de verte een wolf, dus toch nog wildlife gezien hier. Als we terug rijden, zien we wolken onder de bergen vandaan komen. Het duurt niet lang voordat we door hebben dat dat echt foute boel is. Hoe verder we naar de camping komen, hoe donkerder de wolken worden. Bosbrand; kan niet missen. Er wordt gezegd dat het onweer van gister is ingeslagen en gaan smeulen. Door de wind van vandaag heeft er brand kunnen ontstaan. De camping ligt onder een grauwe sluier en het regent as. Na het eten mogen de jongens zwemmen en informeren wij naar de status en een noodplan. Het blijkt dat de brand nog niet onder controle is en dat er al 100 acre verbrand is. Het breidt zich snel uit, maar ze verwachten dat de wind vannacht gaat liggen en dat we veilig zijn. Komt het vuur toch onze kant uit, dan worden we tijdig (zeker 2 uur van te voren) gewaarschuwd. We twijfelen, maar nu vertrekken lijkt ook niet echt een goede optie. We ruimen de tent zoveel mogelijk leeg, zodat we snel kunnen inpakken als het nodig is. We horen helikopters, dus gaan er vanuit dat er goed geblust wordt. Later in de avond zien we steeds meer sterren en worden we wat gerust gesteld; waar sterren zijn, is geen rook.

De volgende ochtend worden we vroeg wakker, heel zachtjes tikt de regen op de tent. Het is pas half 7, maar we gaan inpakken. Helaas ziet de lucht er nog beroerder uit als gister. De zon probeert nog door de rookwolken heen te komen, maar het lukt niet. Voor de laatste Amerikaanse dollars gaan we tanken. Hoewel het benzinestation maar een paar honderd meter verder is, slaat de rook hier flink op je keel. We horen dat de camping St. Mary op het park (een paar kilometer onze camping vandaan) ontruimd gaat worden. Wegwezen hier! Het voelt raar om Glacier op zo’n manier te ontvluchten, want we hebben hier een paar heerlijke dagen gehad.

De rookwolken liggen nét achter ons als we een flinke tik horen; weer een pit in ons voorruit! Nu aan de bijrijderskant, dus iets minder kritisch. Toch laten we het direct maken in één van de plaatsjes die we tegen komen. Leuke mensen, snelle service, koffie en tips voor Banff. We reizen door Calgary heen en stoppen bij een flinke supermarkt. In de wetenschap dat we 6 nachten in een park zullen zitten, worden we hebberig. Slaan groente, fruit, vlees en koekjes in. Daarnaast yoghurt als lunch voor in de auto. Bij de buitendeur zien we dat de lucht grijs is. Diverse tinten grijs en de wolken lijken te draaien. Binnen hebben ze het over een thunderstorm. De hagelstenen zijn zo groot als knikkers. In de deuropening blijven we een poosje staan totdat het ergste voorbij is. Dan rennen we naar de auto en vervolgen de reis naar Banff. Als we verder rijden gaat de zon weer schijnen.