Vancouver

De route naar Vancouver gaat door groene heuvels met op de achtergrond hoge bergen met af en toe sneeuw. Prima rit. De camping ligt even onder Vancouver, vlak aan de snelweg. We zoeken een plekje uit met vooral schaduw en geen buren. De camping is lang niet vol. Temperatuur is boven de 30 graden uitgekomen, dus de jongens duiken direct het water in. Er liggen ballen en waterpistolen in het zwembad, daar vermaken we ons de rest van de middag mee. Zo warm, dat vraagt om barbecue. Bij de supermarkt hebben ze deze keer wél one time use barbeques. Gelukkig maar, want op deze camping hebben we geen firepit. Geen muggen hier, daarom kunnen we lekker de hele avond in korte broek blijven zitten.

De volgende dag is mam ziek, dus schrijf ik (Niek) over vandaag. In de ochtend kregen we te horen dat mam ziek was en dus de hele tijd op de camping blijven vandaag. We gingen eten en toen gingen we door de warmte gelijk het water in. Pap kon helaas niet mee omdat hij nog voor mam moest zorgen. Toen Kris even weg ging omdat hij het water een beetje zat was, kwam hij een paar minuten later terug met 3 dollar (= 2 euro) voor een ijsje. Dat was geweldig voor dit hete weer. Even later kwam pap ook mee zwemmen. Aan het eind van het zwemmen hebben Wouter en ik van een man geleerd waar je goede, lekkere bramen kon plukken. Dat was maar goed ook, want we hebben ze bij het “eten” gegeten. De bramen waren het enige wat er lekker aan was. We konden niet naar de supermarkt omdat mam ziek was, dus had pap een blik opengemaakt. Er stond op: witte bonen in tomatensaus MET varkensvlees. En pap had er nog een blik groenten doorheen gegooid. Alleen was het vlees ver te zoeken, en nou ja het was gewoon niet lekker. Die avond hebben we lekker een kaartspelletje gedaan met een zak chips. Dat was vandaag. Over morgen schrijft mam weer want ze was toen alweer beter J!

Vandaag vertrekken we naar Vancouver Island. We hadden de ferry niet van te voren geboekt. Dan kun je een beetje kijken hoe het uitkomt en ter plekke bepalen om hoe laat je gaat. Dat bleek een grote misrekening; dit weekend is een lang feest weekend in de streek (BC day, hoewel ze in de supermarkt niet eens weten wáárom ze vrij hebben). Gelukkig kwamen we daar twee dagen geleden al achter en heeft mevrouw-campinghoofd ons geholpen met het reserveren van de overtocht. Alle ferry’s blijken vol, behalve die van half 10 ’s avonds. Die nemen we dus maar en boeken meteen een hotel in Nanaimo, omdat we nooit meer op tijd onze camping in Tofino kunnen bereiken. Betekent dat we toch nog een dag in Vancouver city kunnen doorbrengen. We gaan naar Stanley park en bekijken daar de totempalen en diverse uitzichtjes. Down town lopen we rond in de haven, swingen we op het centrale plein met de dansgroepen mee en gaan we zelfs shoppen. Tijdens even shoppen koopt Marcel een nieuwe ipad; die missie is ook geslaagd. Ruim op tijd komen we aan bij de boot, voldoende tijd om daar nog wat te eten. Als we de boot op gaan, begint het al donker te worden. Er staat veel wind. Niek doet de scene uit de film Titanic na, waar Kate met haar armen wijd op de punt van de boot staat. We kunnen alleen niet op het liedje komen en zingen daarom ‘I believe I can fly’. In de verte zien we het vuurwerk van Vancouver. Om half 12 komen we eindelijk bij het hotel aan. We hebben 2 kamers. Bad en douche is wel lekker, maar jongens, wat is het daar warm!

Volgende dag is Niek jarig. We zingen, hebben een slinger in de kamer opgehangen en geven de kadootjes die we afgelopen weken voor hem gekocht hebben. Dan vertrekken we richting Tofino. In de auto mag de muziek van Niek op. Alsof we die nog niet eerder hebben gehoord..