Victoria

Onderweg naar Victoria lopen we een stuk van een trail door het regenwoud. We komen daar de grootste boom van de omgeving tegen; bijna 80 meter hoog en 9 meter in omtrek. De boom is bijna 800 jaar oud. Bizar, wat een reus. Vlak bij Victoria ligt Duncan, bekend om de totempalen. Tijdens een route door het stadje komen we wel 30 totempalen tegen. De legende gaat dat een indianenstam vroeger bijna dood ging van de honger, omdat er te weinig zalm in de rivier zat. Ze dachten dat dat veroorzaakt werd door de killerwhale (orka), die alle zalm verjaagde. Een Thunderbird (bijzondere eagel) heeft toen de killerwhale opgepakt in zijn poten, is ermee weggevlogen en heeft de killerwhale bovenop een berg neergezet. Daarmee kwam de zalm terug en was de indianenstam gered. Op de totempalen zie je daarom veel eagels, veel whales en zalm. Op de camping zetten we de tent op om te luchten en dan rijden we direct door naar de stad. Het doet vriendelijk aan met een haven, veel bloemen en wat statige regeringsgebouwen. Belangrijkste doel is om te kijken wat het whalewatching ons gaat kosten. Sinds we de vliegreis geboekt hebben, heeft Marcel het al over orka’s, dus we boeken voor de volgende dag 15.30 uur. Het is lekker zonnig en we lopen nog een poosje door de stad. Er zijn voldoende leuke eettentjes, maar Kris gaat graag voor de burger. Blijkt de beste burger te zijn van de vakantie, prima dus. Vanwege de fireban mogen we geen echt vuurtje stoken, maar we kunnen wel gasvlammentjes huren. Tuurlijk doen we dat.

Volgende ochtend is het bewolkt, maar niet koud. We doen rustig aan en gaan in de loop van de middag de stad in. We hebben diverse lagen kleding over elkaar en daar de regenjasjes overheen, zodat we op volle zee warm blijven. Bij de haven kijken we eerst nog een poosje naar een straatartiest en dan is het eindelijk tijd om de boot op te gaan. We lopen meteen naar het bovendek. Meeste wind, maar ook de beste plek om de orka’s te bekijken. Het stuk van de haven naar de zee is behoorlijk ruig, maar eenmaal op zee valt het gelukkig mee. Onze kapitein en mariene-bioloog weten precies waar de orka’s zitten en leiden ons er in een half uurtje naar toe. Eerst alleen nog wat vinnen, dan witte lijven, staarten en koppies. Er zit een hele groep en ze laten zich vrij veel zien. Naast onze boot zijn er nog zeker 6 boten die om dezelfde groep heen hangen. De stabiele groep van 81 orka’s zit al jaren op deze plek en laten zich rustig bekijken en bestuderen. De bioloog bij ons op het bovendek vertelt rustig door, terwijl wij naar het water turen en hopen dat de orka’s nog voor ons zullen springen. Dat doen ze jammer genoeg niet. Na een uurtje gaan we weer terug en stoppen we alleen nog even voor een groepje zeehonden op de rotsen. Verwaaid komen aan de haven; dit is absoluut de moeite waard geweest. Kopje koffie/thee/chocolademelk bij Tim om goed door te warmen en daarna eten we bij de tent. Ook op het gasvuurtje kunnen we marshmallows maken; het is tenslotte onze laatste avond bij de tent.

Als ik de volgende morgen naar het toiletgebouw loop, zie ik een grote grijze uil op me af en over me heen vliegen; kicken! De buurman zag hem ook en geeft aan dat deze grote uilen hier nog zeldzaam zijn. De uil laat zich helaas slechts één keer zien. We bergen de slaapzakken en luchtbedden vast in de reistassen op. De Nederlandse buren kunnen één van onze stoofs goed gebruiken, buurman Kelby neemt de stoeltjes mee. De kussens en deurmat kunnen weggegooid, dat ruimt lekker op in de auto. We hebben nog voldoende tijd voordat de ferry vertrekt, dus onderweg stoppen we in Sidney voor een wandeling langs de kust en een broodje. De overtocht naar Vancouver is fantastisch. Talloze grotere en kleinere eilandjes. Met huizen (droom uitzicht..), maar meestal alleen vol met bomen. Vlak bij ons zien we gespetter en gespuid. De walvis laat zich niet zien, maar er zit zeker iets. Een eenzame zeehond zwemt voorbij. Wow, dit is mooi! In Vancouver crossen midden door de stad naar het St. Clair City hotel. We hebben twee kamers en splitsen dus weer. Douche en toilet zit op de gang. Het voelt allemaal wel heel gemoedelijk. Parkeren is alleen lastiger. Downtown is niets veilig, we lopen risico dat de auto wordt opgebroken. Alle schermen er maar uit gehaald en de auto evengoed in de parkeergarage neergezet; we moeten toch iets. Het wordt al donker als we door het stadje lopen; een gezellig en druk centrum. Veel lichtjes en straatmuzikanten, nog meer zwervers en bedelaars. We eten bij Tim en gaan dan terug naar de kamer. Er is internet en de jongens kunnen alle schermen opladen zodat ze vol zijn voor de terugweg.